Pomijając różnice religijno-kulturowe każdy swojego Anioła Stróża posiada, a przynajmniej takie są założenia angelologii czyli nauki o aniołach. Bez względu na wyznanie czy nawet jego brak- każdy człowiek objęty jest opieką istoty duchowej. Anioły występują nie tylko w chrześcijaństwie i judaizmie, ale także w islamie i religiach staroirańskich. Wyraz „anioł” zapożyczony został z języka czeskiego, pierwotnie pochodzi z greckiego i oznacza „posłańca”. Postać Anioła Stróża upowszechniła jako motyw ikonograficzny na początku XVII wieku. Wtedy też zaczęły powstawać modlitwy do Anioła Stróża. Najczęściej przedstawiany jest jako towarzysz dziecka. Do jego atrybutów należy tarcza, miecz i krzyż. Kult Aniołów ma uzasadnienie teologiczne (aniołami zajmowali się m. in. Św. Tomasz z Akwinu, Bazylii, Hieronim czy św. Augustyn) ale wyraża także potrzebę opieki nad człowiekiem przez„siły wyższej”. Fakt istnienia Aniołów potwierdzają również doświadczenia osób nie będących chrześcijanami. Anioły są czystymi duchami nie posiadającymi ciała, ale wyobrażani są jako niezwykle piękne kobiety lub mężczyźni. Są istotami świadomymi oraz posiadającymi wolną wolę. Gdzieś przeczytałam, że Anioł Stróż nie może bezpośrednio ingerować w życie człowieka o ile on sam go o to nie poprosi. Święto Aniołów Stróżów istnieje w kalendarzu od XVI wieku – po raz pierwszy pojawiło się ono w Hiszpanii i Francji. W Kościele Katolickim obchodzone jest 2 października.