W Słowniku Adama Fischera ziemniakom poświęcono ponad cztery strony. Ich uprawie na dawnej wsi towarzyszyło wiele obrzędów. Istnieje również lista świętych, którzy na różny sposób opiekowali się ziemniakami.
W przeddzień wspomnienia św Marka należało posadzić ziemniaki. Żeby je uchronić przed robakami posypywano je popiołem ze spalonych gałązek świerkowych, którymi ozdobione były domy w Wigilię. Na Kaszubach dzień świętego Filipa był najlepszym dniem na sadzenie ziemniaków.
W wigilię św. Małgorzaty wykopywano kilka bulw, aby zapewnić urodzajne wykopki jesienią.
Istniało również wiele zjawisk wróżących pomyślne zbiory. Na świętego Grzegorza duży śnieg zapowiadał urodzaj. Jeśli w dzień św. Jakuba padał deszcz spodziewano się gnicia ziemniaków. Natomiast czyste i gwiaździste niebo w noc Wigilijną miało zapewnić urodzaj.
W niektórych regionach Polski pojawiają się na stole wigilijnym jako oddzielna potrawa.
Źródło: Rośliny w wierzeniach i zwyczajach ludowych. Słownik Adama Fischera.